De Kerstman komt naar
in Utrecht Norah
Written by Steve Smallman
Illustrated by Robert Dunn
in Utrecht Norah De Kerstman komt naar
VoorNorah VanOpaenomaFIJNEKERSTDAGEN!
Dit boek is van Norah Jansen
Original text by Steve Smallman
Illustrated by Robert Dunn
Designed by Sarah Allen
First published by HOMETOWN WORLD in 2016
Personalised edition by YOURSURPRISE.NL
Copyright © Hometown World Ltd 2014, 2025 ALL RIGHTS RESERVED
PRINTED IN THE NETHERLANDS 2025
De Kerstman komt naar
Norah in Utrecht
Written by Steve Smallman
Illustrated by Robert Dunn
“Okay
dan!”,
mompelde de Kerstman nieuwsgierig.
“Zijn alle kinderen in Utrecht lief geweest?”
“Tja... uhm... de meeste”, antwoordde de kleine elf, terwijl hij zich ondertussen een weg baande naar het bureau van de Kerstman.
De Kerstman keek de elf over zijn bril aan, in zijn hand hield hij het verlanglijstje van een kindje uit Utrecht.
“De meeste?”?”, herhaalde hij nog steeds over zijn bril heen kijkende.
“Norah is heel erg gehoorzaam geweest dit jaar.” zei de elf.
“Brave kinderen! Dat klinkt goed”, mompelde de Kerstman.
“Dan kunnen we de cadeautjes gaan inladen!”
De zak met cadeautjes voor Utrecht was
heel, heel groot
geworden. De elfen waren echter
werkelijk erg
klein,
Toch hadden zij geen probleem om de grote zware zak op de slee te laden. Ze hadden niet echt een plan hoe ze zo’n grote zak moesten opladen, maar het lukte ze toch wonderwel.
“Perfect!”,
riep de Kerstman. “Klaarmaken voor vertrek!”
“Uhm... stop, helaas kunnen we nog niet vertrekken, beste Kerstman!”, stotterde de kleine oude elf verlegen. “We missen nog een rendier.”
“Missen?
Welk rendier missen we nog dan?”, vroeg de Kerstman verbaasd.
“Het jongste”, antwoordde de elf. “Ik heb hem geroepen en geroepen, maar ik heb geen antwoord gekregen…”
Maar precies op dat moment kwam het rendier aangelopen, kauwend op een hele grote wortel.
“Waar was jij?”, vroeg de Kerstman.
Maar het kleine rendier kauwde zo hard op de wortel dat het een wonder was dat hij de kleine oude elf had horen roepen.
“Ach, het geeft ook niet!”, zei de Kerstman en gaf het rendier een knipoog.
Ondertussen pakte hij de speciale Kerstman-navigatie uit zijn tas en tikte het adres in van Norah in Utrecht.
“Zo, in een mum van tijd zijn we er!”
De elf liet de rendieren voor de slee spannen en ze vlogen weg, de donkere poolnacht in.
“Ho-ho-ho!”,
hoorde iedereen de Kerstman vrolijk roepen.
“We zullen de cadeautjes op tijd bezorgen bij Norah in Utrecht!”
endorpen. Het jongsterendierwasergopgewonden, nog nooit was hij zo ver weggeweest van de Noordpool . De slee vloog door dewintersekou , dekustvolgend . Razendsnel vloog de slee overbergen en weiden , steden
De grote slee van de Kerstmanzoefd edoordemetsterren verlichte lucht richtinghet zuiden, over de Noordzee .
Ze waren bijna bij het huis van Norah,
toen ze opeens in een sneeuwstorm terechtkwamen.
Sneeuwvlokken dwarrelden rond de slee.
Ze konden niets meer zien!
Het kleine rendier werd een beetje bang, maar de Kerstman bleef heel rustig.
“Over twee kilometer...”, meldde de vriendelijke vrouwenstem van het navigatiesysteem,
“na het grote sterrenkruispunt, de linker ster aanhouden.”
“Sorry hoor mevrouw!”, bulderde de Kerstman.
“Maar ik kan totaal geen sterren zien door die sneeuwstorm!”
De Kerstman en de rendieren waren hopeloos verdwaald!
Midden in de hevige sneeuwstorm hoorde het kleine rendier opeens een geluid:
Bim-Bam! Bim-Bam!
Hij keek het oudste rendier aan met de rode neus. Maar het leek alsof die niets hoorde…
Bim- Bam! Bim-Bam! Bim-Bam!
(Rode neus... wie zou dat nou kunnen zijn?!)
Bim -Bam! Bim -Bam!
Daar was het geluid opnieuw, het leken wel kerkklokken. Het kleine
rendier draaide zich om naar de Kerstman. Maar de Kerstman zag het niet, hij was bezig met een kastje met knopjes.
Met een harde ruk naar voren trok het kleine rendier de Kerstman de teugels uit zijn handen, draaide zich naar rechts en trok met al zijn kracht de hele slee achter zich aan. En ging recht op het geluid van de kerkklokken af.
“Wow!”,
riep de Kerstman verrast en hield zijn muts vast. “Wat gebeurt hier nu?” Maar dan hoorde ook hij het geluid van de klokken.
“Goed gedaan, kleintje!”, riep hij opgewonden. “Dat kan wel eens het klokkenspel van Utrecht zijn. Wees niet bang, beste Norah, de Kerstman is er bijna.”
Maar plotseling...
KADOENK!
VoorNorahVandeKerstman
De slee was tegen iets aan gevlogen, maar door de sneeuw was niet te zien wat het was…
“U bent aangekomen!”, gaf de stem van het navigatiesysteem aan.
Toen de sneeuw iets minder werd, kon de Kerstman precies zien waar ze waren... … ze hingen met de slee in de Kerstboom, die midden op het marktplein in Utrecht staat.
“Trekken, ALLEMAAL!”
De rendieren trokken uit alle macht aan de slee zodat de slee met een schrapend geluid loskwam van de Kerstboom. De Kerstman stuurde de slee veilig over het gemeentehuis, langs de bibliotheek en toen het park in.
Heel gelukkig was er niet veel schade. Alleen lagen de pakjes allemaal door elkaar. Vlug sorteerde de Kerstman de pakjes en lagen die weer snel op volgorde. “Heel erg bedankt kleintje!”,lachte de Kerstman.
“Nu kunnen we Norah toch nog op tijd verrassen.
De Kerstman komt eraan!”
VoorNorahVandeKerstman
De Kerstman stuurde zijn slee bekwaam
van dak naar dak, de hele stad door. Hij ging zo snel als hij kon van de ene naar de andere schoorsteen.
best(Eigenlijk
wel snel voor zo,n oude man!)
Er waren brede en smalle schoorstenen, maar er waren ook hele korte en ook hele lange. Ze waren er in alle maten, en de Kerstman kende ze allemaal.
In elk huis hadden de lieve kinderen wel een glas melk en een koekje klaargelegd voor de Kerstman.
En een wortel voor de rendieren.
Maar er was geen tijd om even te stoppen voor een kleine pauze.
Het kleine rendier was verbaasd hoe snel de Kerstman de cadeautjes uitdeelde. En het leek alsof hij daarbij helemaal niet moe werd.
Hij wilde alleen alle kinderen in Utrecht blij maken. Maar het kleine rendier kreeg langzaam een beetje trek.
Van het noorden tot het zuiden, van oost naar west, door de hoofdwegen, maar ook door de kleine straten, alle huizen in Utrecht werden door de Kerstman en zijn slee bezocht.
De Kerstman bracht pakjes naar Anna, Benjamin, Christina, Dirk, Emma, Fabian, Gina, Herbert, Iris, Jens, Katrien, Lukas, Xenia, Yasper en Zaster! Een kind was heel erg braaf geweest dit jaar, en de Kerstman ging daar als allerlaatste naar toe… (Zaster? Dat is vast een spelfoutje?)
SUPERMARKT
Eindelijk arriveerde de Kerstman bij het huis van Norah. De Kerstman herkende aan de speciale vorm van de pakjes voor wie ze waren.
Hij legde alle pakjes voorzichtig onder de kerstboom.
Net als alle andere lieve kinderen had ook
Norah een schaaltje met koekjes, een glas melk en wat wortels klaargelegd.
De Kerstman nam een klein hapje van een koekje, nam een slokje van de melk, veegde zijn baard af,, en propte de wortels in zijn zak.
Eindelijk had de Kerstman ook de laatste cadeautjes van zijn lange lijstje bezorgd.
“Wat een mooie plaats is dit!”, zuchtte de Kerstman. “Maar de zak is nog steeds heel zwaar, hopelijk ben ik geen pakje vergeten te bezorgen.”
De Kerstman deed zijn zak open en keek erin… maar de hele zak zat vol met knapperige wortels!
De rendieren hadden trek gekregen en aten zoveel mogelijk wortels. “Goed gedaan, kleine vriend!”, zei de Kerstman en gaf het kleine rendier een klein klopje op zijn neus.
Toen was het tijd om weer naar huis te gaan. De rendieren draaiden nog een ererondje om het huis van Norah en gingen toen de donkere nacht in op weg naar huis.
“Fijnekerstdagen, “Ho-ho-ho!”riepdeKerstman.
De Kerstman komt naar
in Utrecht Norah
Ben je lief geweest dit jaar, Norah?
Ben je altijd op tijd naar bed gegaan?
Dan komt de Kerstman naar jou in Utrecht!
Lees in dit boek wat er gebeurde met de Kerstman om bij jou op bezoek te komen.